Blizna po cesarskim cięciu

Czym jest i jak wygląda cesarskie cięcie?

Cesarskie cięcie to metoda porodu, w trakcie którego rozcinane są powłoki brzucha oraz macica w celu wyjęcia dziecka. Operacja cięcia cesarskiego jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów w położnictwie i ginekologii. Cała procedura, o ile nie ma żadnych komplikacji w trakcie przeprowadzania operacji, trwa dość szybko. Istnieje wiele różnych technik cesarskiego cięcia i to jaką techniką będzie wykonana operacja decyduje lekarz, wybierając metodę, która najlepiej zna i która będzie odpowiednia dla danej pacjentki.

Zabieg najczęściej przebiega w znieczuleniu podpajęczynówkowym, które podawane jest przez anestezjologa. Znieczulenie podaje się poprzez punkcje lędźwiową czyli wkłucie w przestrzeń pomiędzy kręgami kręgosłupa. Powoduje to znieczulenie dolnej części ciała więc nie odczuwasz bólu podczas operacji i możesz pozostać przytomna. W niektórych uzasadnionych medycznie przypadkach podaje się znieczulenie ogólne. Są to sytuacje kiedy przykładowo, mama ma choroby kręgosłupa lub choruje na zaburzenia krzepliwości krwi albo zagrożone jest życie dziecka i trzeba szybko wykonać operację.

Dalej następuje procedura cewnikowania, która polega na opróżnieniu pęcherza moczowego, aby był całkowicie pusty podczas trwania operacji (pęcherza nie przecina się w trakcie CC – jest on zsuwany ręcznie poniżej spojenia łonowego, aby ułatwić dostęp do macicy). Kolejnym krokiem jest odkażenie pola operacyjnego czyli dolnej części brzucha. Po odkażeniu wykonuje się poprzeczne nacięcie skóry o długości ok. 15cm na wysokości ok. 3cm poniżej kolców biodrowych przednich górnych lub tuż nad spojeniem łonowym, u szczytu fałdu brzusznego. W zależności od zastosowanej przez lekarza techniki, warstwa podskórna oraz powięź są albo nacinane poprzecznie tak jak skóra albo są lekko nacinane na środku, a następnie poszerzane palcami operatora na „tępo” czyli są rozrywane bez użycia narzędzi (stąd odczuwalne jest momentami szarpanie na stole operacyjnym, ale spokojnie, nie będziesz odczuwać bólu J). Pod warstwą powięzi znajdują się mięśnie brzucha, która są jedynie rozchylane na boki, nie nacina się mięśni brzucha! Następnie, pod mięśniami pojawia się cienka warstwa otrzewnej wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy. Znowu, w zależności od tego jaką techniką wykonywana jest operacja – otrzewna jest albo nacinana poprzecznie albo rozrywana delikatnie palcami. Na koniec dochodzi się do macicy gdzie wykonuje się małe nacięcie w dolnym odcinku, a następnie delikatnie rozrywa się poprzecznie, aby otwór uzyskał ok. 15cm. Teraz sprawnym ruchem lekarz chwyta dziecko i wyciąga je z jamy macicy. Po wyjęciu dziecka z jamy macicy zespół lekarzy czeka chwilę, aby przestała tętnić krew w pępowinie, a następnie odcina ją. W tym momencie maluch jest oddawany do badania neonatologom, a u mamy trwa kończenie procedury cesarskiego cięcia.

Po wydobyciu dziecka zatamowuje się krwawienie macicy, co jest absolutnie normalne, gdyż macica jest najlepiej ukrwionym narządem w ciele matki. Następnie rodzi się łożysko, oczyszcza się jamę macicy z pozostałości łożyska i błon i rozpoczyna się procedura zszywania poszczególnych warstw.

Nie wszystkie warstwy zawsze muszą być zszywane, ale na pewno musi zostać zszyta macica oraz powieź. Czasami zszywa się też mięśnie brzucha jeżeli są zbyt oddalone od siebie i nie schodzą się do środka. Na koniec zakłada się kilka szwów na tkankę podskórną oraz ciągły szew podskórny, aby zszyć ze sobą zewnętrzne brzegi skóry.

Jak dbać o bliznę po CC i czym jest mobilizacja blizny?

Po cesarskim cięciu powstaje blizna, która jest następstwem gojenia się przeciętych warstw podczas porodu. Proces gojenia jest bardzo szybki, dlatego ważne jest, aby od pierwszej doby dobrze dbać o powstającą bliznę.

Na początku pionizacja – wstań już po 6h od porodu, poruszaj najpierw stopami, pozaciskaj dłonie, następnie usiądź, daj ciału się przystosować do coraz wyższych pozycji i powoli, najlepiej z asekuracją kogoś obok wstań, przespaceruj się kawałek. 

Najlepsze pozycje do gojenia się rany to te w wyproście tułowia: stanie, leżenie na brzuchu, na plecach. Unikaj długotrwałego siedzenia, aby zapewnić bliźnie wystarczającą ruchomość i uniknąć tworzenia się nieruchomych zrostów.

Po upływie ok. 4 tygodni udaj się z blizną do fizjoterapeuty uroginekolgicznego, aby zacząć mobilizację blizny. Mobilizacja blizny to rodzaj masażu i integracji blizny z resztą ciała. Jest to bardzo ważny element procesu gojenia rany na każdym etapie. Mobilizacja blizny ma na celu kontrolowanie procesu gojenia, zapobieganie powstawaniu przykurczów i zrostów, przywrócenie prawidłowych funkcji tkanek, zmniejszenie napięć na brzegach rany, poprawę funkcji nerwów oraz zmianę wyglądu blizny.

Z blizną można pracować na każdym jej etapie więc nie obawiaj się, że przyjdziesz za wcześnie lub za późno!

W pierwszych tygodniach pracujemy wokół rany, zmniejszając stan zapalny, obrzęk oraz napięcie na brzegach rany, a także przeciwdziałamy powstawaniu zrostów.

Później pracujemy już na samej bliźnie uruchamiając ją do prawidłowego funkcjonowania.

Prawidłowa blizna zachowuje się jak każda inna tkanka: jest miękka, jej warstwy się rozciągają i ruszają między sobą, nie ogranicza ruchomości, jest gładka i jaśniejsza od skóry.

Po cesarskim cięciu powstaje blizna, która jest następstwem gojenia się przeciętych warstw podczas porodu. Proces gojenia jest bardzo szybki, dlatego ważne jest, aby od pierwszej doby dobrze dbać o powstającą bliznę. Pamiętaj, że dbanie o bliznę po cesarskim cięciu jest istotne dla jej właściwego gojenia się i minimalizowania ewentualnych powikłań.

Zwracaj uwagę na ewentualne objawy problemów z blizną, takie jak ból, zmniejszona ruchomość ciała, zaparcia, przewlekły ból brzucha, miednicy, problemy z płodnością, niedrożność jelit, częstsze występowanie chorób zapalnych. Jeśli zauważysz któreś z tych objawów, skonsultuj się z lekarzem oraz zgłoś to swojemu fizjoterapeucie uroginekologicznemu.

Jakie są typy blizn?

Czasami blizny, pod wpływem różnych czynników, takich jak przedłużający się proces gojenia, infekcje, zmiany hormonalne czy po prostu indywidualne predyspozycje, mogą zmieniać się i powstawać:

Blizna przerostowa: Jest to gruba, twarda, różowa lub czerwona blizna, często ograniczająca ruchomość i powodująca swędzenie. Wyrasta ona ponad poziom skóry, tworząc tzw. sznureczek lub łańcuszek. Powstaje stosunkowo szybko po uszkodzeniu skóry (około 4 tygodnie).

Bliznowiec: Jest to twarda, włóknista blizna o nieregularnej strukturze, która wychodzi poza obręb pierwotnej blizny, “rozlewając się” poza jej brzegi. Zazwyczaj ma ona siną, brązową, czerwoną lub fioletową barwę. Bliznowiec powstaje po pełnym zagojeniu rany, zazwyczaj po około 3 miesiącach lub później.

Blizna zanikowa: To typ zmiany bliznowatej, która charakteryzuje się wgłębieniem poniżej poziomu skóry. Powstaje w wyniku zakłócenia procesu gojenia, który prowadzi do niewystarczającej produkcji kolagenu. Najczęstsze przyczyny blizn zanikowych to trądzik, ospa wietrzna oraz nieprawidłowe stosowanie sterydów jako część leczenia. Rozstępy również należą do kategorii blizn zanikowych. Powstają one, gdy sieć włókien kolagenowych zostaje zerwana z powodu nadmiernego rozciągnięcia skóry, co skutkuje ubytkiem w tkance łącznej.

Sprawdź jak wspomóc mobilizację blizny po CC zabiegami Indiba!

Kliknij tutaj i zarezerwuj termin wizyty!